Πριν το Giro χτυπήσει τους Δολομίτες αυτό το Σαββατοκύριακο, κοιτάμε πίσω όταν κάναμε τις θρυλικές αναβάσεις του
Οι Δολομίτες είναι βουνά μαγείας και θαυμάτων, όπου η τοπική λαογραφία μεταμορφώνει τις οδοντωτές κορυφές στα πυργίσια κάστρα μυθικών βασιλιάδων, οι αστραφτερές λίμνες γίνονται μαγευτικές λίμνες εκθαμβωτικού θησαυρού και οι ουρλιαχτά χιονοθύελλες προκαλούν τη σούβλα και την οργή των αρχαίων πνευμάτων. Καθώς ανεβαίνω με ποδήλατο το Passo Pordoi μήκους 2.239 μέτρων, ένα πανέμορφο πέρασμα μέσα από αυτή τη μαγευτική περιοχή που είναι γνωστή ως «Monti Pallidi» (Χλωμά βουνά), με περιβάλλουν ιστορίες.
Ο θρύλος λέει ότι οι ασημένιοι βράχοι μπροστά, που λάμπουν χρυσό, ροζ και μωβ την αυγή, ζωγραφίστηκαν από έναν μαγικό καλικάντζαρο για να δελεάσουν μια πριγκίπισσα που κατοικεί στα αστέρια πίσω στον γήινο πρίγκιπα της. Τα λευκά λουλούδια εντελβάις στα λιβάδια είναι τα δώρα της από το φεγγάρι. Ακόμα και οι λάτρεις της ποδηλασίας ενθουσιάζονται εδώ. Στη δεκαετία του 1940, ένας ντόπιος που παρακολουθούσε το Giro d’Italia ισχυρίστηκε ότι είδε τον Ιταλό ποδηλάτη Gino Bartali να ανεβαίνει στις πλαγιές που πλαισιώνονται από δύο αγγέλους, σαν ένα ζευγάρι ουράνιες κατοικίες. Σήμερα, καθώς σηκώνω το πέρασμα, βρίσκω τον ίδιο τον αείμνηστο Fausto Coppi να φαντάζει στην κορυφή του. Ο Ιταλός ήρωας απαθανατίζεται εδώ σε ένα γιγάντιο μνημείο στο οποίο απεικονίζεται να γλιστράει μέσα από μια θάλασσα λατρεμένων θαυμαστών.
Πρίγκιπες, φαντάσματα, άγγελοι και πρωταθλητές είναι όλα δείγματα της μαγικής έλξης των Δολομιτών, ενός τόπου παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco στη βορειοανατολική Ιταλία γεμάτο γεωλογικά θαύματα και ένα απαραίτητο προσκύνημα για τους ποδηλάτες από το Giro d' Η πρώτη επιδρομή της Italia εδώ το 1937. Υπάρχει κάτι για την απόκοσμη γεωλογία της περιοχής, με τους πανύψηλους πυργίσκους και τους στριμμένους πυλώνες από βράχο και την έντονη ηλιοφάνεια σε μεγάλο υψόμετρο, που εμπνέει φαντασιώσεις και ονειροπολήσεις. Τα διογκωμένα χρονικά των μύθων και των θρύλων τονίζουν μόνο το δέος που προκαλεί αυτό το μαγευτικό τοπίο. Και είναι ακριβώς αυτός ο συνδυασμός αστραφτερής ομορφιάς και τρομακτικού εδάφους που προσελκύει τους ποδηλάτες στην περιοχή.
Οι Δολομίτες έχουν κοσμήσει το Giro περισσότερες από 40 φορές και διάσημοι Ιταλοί ποδηλάτες όπως ο Bartali, ο Coppi και ο Alfredo Binda δημιούργησαν τη φήμη τους εδώ. Τα κομψά ονόματα των αναρριχήσεων – Campolongo, Falzarego, Valparola – ξεφεύγουν από τη γλώσσα με έναν ήπιο ρυθμό και ρυθμό που παραπέμπει στους μακριούς, ελικοφόρους δρόμους που τις διασχίζουν. Ο Coppi, πέντε φορές πρωταθλητής Giro, λάτρεψε την παρθένα ομορφιά του Pordoi, το οποίο έχει εμφανιστεί ως Cima Coppi - το υψηλότερο σημείο του Giro - σε 13 περιπτώσεις.
«Ήμουν ο πρώτος πάνω από την κορυφή εκεί πέντε φορές, ίσως επειδή όποτε βρισκόμουν σε αυτήν την περιοχή μπορούσα να αναπνεύσω όμορφα», είπε ο Coppi. Παλιές φωτογραφίες από σέπια απαθανατίζουν τον μεγάλο πρωταθλητή να αλέθει δρόμους με χαλίκια, περνώντας από χιονισμένους βράχους, καταδιωκόμενος από το σαγηνευτικό, ανοιχτό αυτοκίνητο με το σήμα Bianchi της ομάδας του.
Ερασιτέχνες αναβάτες συρρέουν και εδώ. Κάθε Ιούνιο η περιοχή φιλοξενεί την Ημέρα Ποδηλάτου Sella Ronda, όταν οι δρόμοι είναι κλειστοί για την κυκλοφορία και περισσότεροι από 20.000 αναβάτες ακολουθούν τη διαδρομή Sella Ronda, διασχίζοντας τα τέσσερα περάσματα – Campolongo, Pordoi, Sella και Gardena – του διάσημου σκι Sella Ronda. περιοδεία. Το Maratona dles Dolomites ακολουθεί τον Ιούλιο, με 9.000 αναβάτες να αντιμετωπίζουν μία από τις τρεις διαδρομές, από 55-138 χλμ. Οι Ιταλοί κάνουν σπορ με στυλ: πολλοί αναβάτες φτάνουν μια εβδομάδα νωρίτερα για πάρτι και προπόνηση, ο αγώνας προβάλλεται στην τηλεόραση και οι σταθμοί τροφοδοσίας είναι γεμάτοι με στρούντελ μήλου.
Φέτος σηματοδοτεί την 30η έκδοση του Maratona, γι' αυτό ήρθα να δοκιμάσω τα εντυπωσιακά βουνά στα οποία έχει χτιστεί η θρυλική φήμη του αγώνα. Ακολουθώντας έναν κύκλο οκτώ, παρόμοιο με την πορεία μεσαίας απόστασης του Μαρατόνα, η διαδρομή μας καλύπτει 106 χλμ και 3.130 μέτρα αναρρίχησης, σημειώνοντας τα τέσσερα περάσματα του Sella Ronda και επιπλέον αναρριχήσεις στα 2, 105 μέτρα Passo Falzarego και 2, 200μ Passo Valparola. Αυτή η κλασική διαδρομή θα αποτελέσει επίσης το μεγαλύτερο μέρος του Στάδιο 14 του Giro 2016 το Σάββατο 21 Μαΐου, όταν το pro peloton θα κάνει φερμουάρ στους ίδιους δρόμους με εκπληκτικές ταχύτητες.
Η διαδρομή Longo
Η βόλτα μου ξεκινά στο Hotel La Perla στην Corvara, ένα κομψό καταφύγιο με ξύλινη επένδυση που βρίσκεται κάτω από τον οδοντωτό ορεινό όγκο Sella. Δεν είναι εύκολο να συνδυάσεις πολυτελή μπιστρό και υπνοδωμάτια με ιδρωμένους ποδηλάτες, αλλά το La Perla το έχει καταφέρει. Το ξενοδοχείο διοργανώνει εκδρομές «Leading Bike» σε συνδυασμό με τον Pinarello (που έχουν εξοπλίσει ένα ειδικό σαλόνι ποδηλασίας με ποδήλατα που οδηγούν οι Miguel Indurain και Sir Bradley Wiggins) και τον ποδηλατικό ταξιδιωτικό πράκτορα InGamba, του οποίου η δελεαστική μάντρα - «Eat up the miles, drink in η κουλτούρα» – θα αρέσει σε κάθε αναβάτη. Με μηχανικούς επιτόπου, αρχηγούς και χορταστικά πιάτα που μαγειρεύονται σε εστιατόρια ορεινού καταφυγίου, είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να περάσετε μια εβδομάδα στους Δολομίτες.
Μαζί μου στη βόλτα μου ο Klaus, ο ιδιοκτήτης του Melodia del Bosco, ενός άλλου ξενοδοχείου φιλικό προς τους ποδηλάτες στην κοντινή Badia, και ένας άλλος τοπικός ποδηλάτης που ονομάζεται René. Και οι δύο μου λένε ότι δεν είναι πολύ fit μετά τις χειμωνιάτικες απολαύσεις τους, αλλά ο Klaus φαίνεται αδύνατος σαν ακτίνα τροχού και ο René έχει δικέφαλους και τετρακέφαλους σαν τον Sir Chris Hoy. Κουμπώνω στα πεντάλ μου με ασφάλεια, γνωρίζοντας ότι θα είμαι το φανάρι σήμερα.
Αφού γλιστρήσουμε μπροστά από τα ξύλινα σαλέ της Corvara, αρχίζουμε αμέσως να ανηφορίζουμε έναν ομαλό ασφαλτοστρωμένο δρόμο προς το Passo Campolongo μήκους 1.850 μέτρων που κυλά μέσα από ένα ανοιχτό μπολ με ορεινά βοσκοτόπια και πευκοδάση. Το γρασίδι των λιβαδιών, που λάμπει στην πρωινή λιακάδα, είναι τόσο πεντακάθαρο όσο τα χόρτα της Augusta. Ο Ρενέ μου λέει ότι το εθνόσημο της Corvara έχει πράσινα χωράφια, κόκκινα βουνά και λευκό ουρανό, και αυτή η εικόνα αντηχεί στα τρία στρώματα των λιβαδιών, στις κορυφές των βράχων και στον ανοιχτό ουρανό μπροστά – αν και σήμερα ο ουρανός είναι ένα πλούσιο μπλε Azzurri.
Με την ήπια κλίση 5-7%, ο δρόμος ξεδιπλώνεται σαν ένα χαλάκι καλωσορίσματος καθώς ανεβαίνουμε προς τον ουρανό, προσπερνάμε λιφτ του σκι, φράγματα από χιονοστιβάδες, καλύβες βοσκών και γκρίζες πλαγιές. Ο δρόμος στροβιλίζεται μέσα από μια σειρά από φουρκέτες που ο René και ο Klaus λένε ότι μοιάζουν με το μάθημα Moto GP στο Mugello. Προφανώς είναι πολύ διασκεδαστικό αν κατεβαίνεις.
Από το πρώτο πάτημα του πετάλι, θεωρώ ότι είναι αδύνατο να πάρω τα μάτια μου από τους εκπληκτικούς γκρίζους οδοντωτούς πύργους του ορεινού όγκου Sella, γύρω από τους οποίους θα περιστρέφεται η διαδρομή μας. Από πολύ κάτω, τα αιχμηρά βράχια μοιάζουν με οδοντωτά δόντια καρχαρία που ροκανίζουν τον ορίζοντα. Σε ένα τόσο απόκοσμο τοπίο, είναι εύκολο να βυθίσεις το μυαλό σου σε όλους αυτούς τους άγριους τοπικούς θρύλους.
Η πραγματική ιστορία πίσω από αυτό το απόκρημνο έδαφος δεν είναι λιγότερο αξιοσημείωτη. Πριν από διακόσια πενήντα εκατομμύρια χρόνια οι Δολομίτες ήταν μέρος ενός εντυπωσιακού κοραλλιογενούς υφάλου στον αρχέγονο ωκεανό της Τηθύος, σμιλευμένο με την πάροδο του χρόνου από σωρούς συμπιεσμένων θαλάσσιων ιζημάτων. Χρόνια τεκτονικής δραστηριότητας και ηφαιστειακών εκρήξεων βοήθησαν να μετατραπεί αυτός ο ύφαλος στο επίγειο έδαφος του. Αλλά το να κάνεις ποδήλατο γύρω από αυτούς τους απόκοσμους βράχους είναι να εξερευνήσεις έναν αρχαίο υποβρύχιο ύφαλο σφυρηλατημένο σε μοναδικά αρχιτεκτονικά σχήματα από τιτανικές δυνάμεις.
Στην κορυφή του Passo Campolongo υπάρχει ένα μικρό οροπέδιο με εστιατόριο στην κορυφή του βουνού. Προσπερνάμε ευθεία για να κυνηγήσουμε το θόρυβο της πρώτης μας κατάβασης, που ανοίγεται μπροστά μας ως μια σειρά από στροβιλιζόμενες ανατροπές, που περιβάλλεται από πεύκα και εκτεθειμένες ουλές από βράχους. Κατά μέσο όρο 7,1%, η κατάβαση είναι πιο απότομη από την σκαρφαλώστε και ο δρόμος προς τα κάτω είναι σφιχτός, προσκαλώντας σας να κάνετε τις στροφές με ταχύτητα. Φοράμε μερικά μπουφάν και ξεκινάμε το στριφτό ταξίδι προς το χωριό Arabba 274 μέτρα πιο κάτω. Ούτε καν οι μοτοσυκλετιστές, με τους οποίους το Sella Ronda είναι τόσο δημοφιλές, δεν φτάνουν στην κοιλάδα πριν από εμάς.
Chasing Coppi
Η δεύτερη από τις τέσσερις αναβάσεις που αποτελούν τη διαδρομή Sella Ronda είναι η Passo Pordoi μήκους 2.239 μέτρων. Ολοκληρώθηκε το 1904, ο δρόμος στριφογυρίζει μέσα από ένα συνονθύλευμα λιβαδιών που περιβάλλονται από πευκοδάση και ραβδωτές γκρίζες κορυφές. Η ανάβαση 9,4 χιλιομέτρων είναι πιο απότομη από το Campolongo, με μέση κλίση 6.7% και κάποιες απότομες εκρήξεις στο 9%. Περισσότερες από 30 φουρκέτες προστατεύουν τις πλαγιές του και σύρομαι επανειλημμένα έξω από τη σέλα για να μετατοπίσω το γαλακτικό έγκαυμα στους μηριαίους μου. Είναι ένα εμπνευσμένο χαρακτηριστικό των Δολομιτών ότι οι αναρριχήσεις εδώ είναι τόσο ανοιχτές, επιτρέποντάς σας να κοιτάξετε πίσω στην κοιλάδα ή να κοιτάξετε ψηλά τους βράχους που στεφανώνουν την κορυφή μπροστά.
Όταν επιτέλους φτάνουμε στο πέρασμα, κάνουμε μια παύση στο μνημείο Coppi. Ο Klaus μου λέει ότι είναι συνηθισμένο να αφαιρείς το ποδηλατικό σου καπάκι και να το τοποθετείς στο κεφάλι του μεγάλου πρωταθλητή. Μια πλάκα γράφει: «Στη σκιά αυτών των μεγαλοπρεπών δολομιτικών κορυφών, αυτή η χάλκινη πλάκα θα μαρτυρεί για πάντα τα απαράμιλλα κατορθώματα του μεγαλύτερου ποδηλάτη. Στον Fausto Coppi, Il Campionissimo, πρωταθλητή των πρωταθλητών.'
Στα ανατολικά βρίσκεται ένα κυκλικό οστεοφυλάκιο που περιέχει τα λείψανα 8.582 Γερμανών και Αυστρο-Ούγγρων στρατιωτών που πέθαναν εδώ. Οι Δολομίτες ήταν το σκηνικό σκληρών μαχών και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, με πολλούς στρατιώτες να πεθαίνουν από το κρύο και την έκθεση, καθώς και από σκληρές μάχες.
Καθώς ξεκινάμε την κατάβαση, μου έρχεται στο μυαλό μια ιστορία από το Giro d'Italia του 1940. Ο Bartali –τότε συμπαίκτης του Coppi στην ομάδα Legnano– έστριψε αριστερά στο κάτω μέρος αντί να κάνει τη δεξιά στροφή προς το Passo Sella. Τη στιγμή που ο Bartali πρόλαβε τον 20χρονο συμπαίκτη του, ο Coppi (που οδηγούσε τον αγώνα) είχε αρχίσει να σκάει μετά από αρκετές μέρες στράγγισης στη σέλα και ο Bartali αναγκάστηκε να γεμίσει χιόνι στο πίσω μέρος της φανέλας του Coppi για να ξαναζωντανέψει. τα πνεύματά του.
Φροντίζω να κάνω τη σωστή στροφή και να ξεκινήσω την τρίτη ανάβαση της ημέρας στο Passo Sella. Η ανάβαση ξεκινά στη σκιά ενός πυκνού πευκοδάσους που προσφέρει ευπρόσδεκτη ανακούφιση. Οι κλίσεις στο κάτω μέρος κυμαίνονται γύρω στο 6%, αλλά πηδούν στο 7-8% στις ανώτερες πλαγιές. Ωστόσο, τα τελευταία λίγα χιλιόμετρα του Passo Sella είναι τόσο συναρπαστικά όσο άλλα που έχω οδηγήσει. Στριφογυρίζοντας γύρω από μια από τις τελευταίες φουρκέτες, ανεβαίνουμε σε μια απότομη κλίση για να μας υποδεχτεί ένας τοίχος από γιγάντιες γκρίζες πυραμίδες βράχου που ξεσπά από τη γη μπροστά. Είναι μαγευτικά στο μέγεθος και το μεγαλείο τους. Ρωτάω τον Κλάους αν συνηθίζει ποτέ να έχει τέτοια εκπληκτικά τοπία στο κατώφλι του. Με ένα χαμόγελο και ένα κούνημα του κεφαλιού του, έχω την απάντησή μου.
Μέρα στην Γκάρντενα
Μερικά λευκά σύννεφα και σταγόνες βροχής συνοδεύουν την κάθοδό μας προς την τελική ανάβαση του βρόχου Sella Ronda – το Passo Gardena μήκους 2, 136 μέτρων. Ωστόσο, ο καιρός για να γεννήσει το μόνο που κάνει είναι να ενισχύει την τραχιά ομορφιά του περιβάλλοντός μας.
Τα εναρκτήρια χιλιόμετρα του Passo Gardena διαθέτουν μια μεγάλη, ευθεία ανάβαση μέσα από μια δασώδη κοιλάδα στη σκιά ενός επιβλητικού βράχου, πριν φτάσετε σε ένα μικρό οροπέδιο στα μισά της αναρρίχησης. Πετώντας προς τις οδοντωτές κορυφές στην κορυφή του, νιώθω σαν να αρχίζω μια πολιορκία σε ένα τεράστιο φρούριο. Ωστόσο, με μια μέση κλίση 6%, ξέρω ότι αυτή είναι μια μάχη στην οποία η υπομονή θα κερδίσει.
Όταν επιτέλους φτάσουμε στην άγρια και ανεμοδαρμένη κορυφή, με το συνονθύλευμα των γιγάντιων ογκόλιθων και των έντονων βράχων, ο Klaus μου λέει ότι αξίζει να κυλήσω μερικές εκατοντάδες μέτρα στην άλλη πλευρά, όπου το θέρετρο Rifugio Alpino προσφέρει εκπληκτική θέα. Σταματάμε για λίγο για να ξεκουράσουμε τα πόδια μας και να τροφοδοτήσουμε τα μάτια μας στην κοιλάδα από κάτω μας. Η κατάβαση θα είναι διασκεδαστική, λέει ο Klaus. Η Val Gardena, η κοντινή πίστα σκι, φιλοξενεί πολλούς αγώνες κατάβασης στο Παγκόσμιο Κύπελλο και η γκρίζα κορδέλα του δρόμου μπροστά μας επιβεβαιώνει ότι πρόκειται επίσης να απολαύσουμε μια εξαιρετική ψυχαγωγία με τη βοήθεια της βαρύτητας.
Η κατάβαση περιλαμβάνει μεγάλες ευθείες στις οποίες μπορούμε να επιταχύνουμε, διάσπαρτες με μερικές αιχμηρές φουρκέτες που μας επαναφέρουν σε λειτουργία ασφαλείας. Περιστασιακές μεγάλες ρωγμές στο δρόμο, τα σημάδια ενός άγριου χειμώνα, φαίνονται αρκετά μεγάλα για να καταπιούν έναν τροχό, αλλά το οδόστρωμα είναι γενικά ευγενικό. Γιγαντιαία εμπόδια χιονοστιβάδων ευθυγραμμίζουν την κορυφή στα αριστερά μας, ενώ τα σύννεφα ρίχνουν σκιές στο δάσος στα δεξιά μας. Κάνω μερικές στροφές πολύ γρήγορα και συγκρατώ τον εαυτό μου, αλλά ο Κλάους και ο Ρενέ είναι πιο επιδέξιοι και πυροβολούν μπροστά, περνώντας από τα κόκκινα τελεφερίκ, τα ξύλινα σαλέ και τα δέντρα πεύκου, μέχρι να φτάσουμε πίσω στην Κορβάρα.
Είναι απαραίτητο να επαναλάβουμε το Passo Campolongo για να ολοκληρώσουμε τη διαδρομή των οκτώ που έχουμε σχεδιάσει, αλλά είναι μια ήπια ανάβαση και χρησιμεύει ως μια καλή ευκαιρία για να συζητήσετε για το ποδήλατο και το κιτ. Είμαι γοητευμένος που ο Κλάους και ο Ρενέ φορούν ρούχα Rapha και φαίνεται ότι ενδιαφέρονται περισσότερο να συζητήσουν για τον Sir Bradley Wiggins παρά για τον Vincenzo Nibali. Καθώς οι Βρετανοί ποδηλάτες λατρεύουν να εξερευνούν τις παιδικές χαρές του ποδηλάτου στο εξωτερικό και να απολαμβάνουν την κληρονομιά της ιταλικής ποδηλασίας, φαίνεται ότι και οι Ευρωπαίοι ξαδέρφοι μας είναι εξίσου ενθουσιασμένοι με τη βρετανική ποδηλατική κουλτούρα.
Όταν φτάνουμε ξανά στην πόλη Arabba, αυτή τη φορά διασχίζουμε αριστερά και απολαμβάνουμε μια συναρπαστική διαδρομή μέσα από την κοιλάδα προς την πόλη Andraz, η οποία περιλαμβάνει 200 μέτρα κατάβασης σε 10 χιλιόμετρα. Χτυπάω τις σταγόνες, κάνω πετάλι δυνατά και απολαμβάνω την ελεύθερη ταχύτητα. Περπατούμε μέσα από μια γκαρνταρόμπα από κρεμ σπίτια και ξενοδοχεία σε χρώμα ροδακινί στο νυσταγμένο χωριό Pieve di Livinallongo, προτού γλιστρήσουμε σε έναν μπαλκονόδρομο προς το Andraz.
Από εδώ ξεκινάμε τις τελευταίες αναβάσεις της ημέρας, πρώτα στο Falzarego, πριν συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο προς το Passo Valparola. Το πέρασμα Falzarego κατασκευάστηκε εγκαίρως για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956 στην κοντινή Cortina d'Ampezzo. Το πρώιμο μέρος είναι αρκετά ώριμο και περνάμε μέσα από ένα μυρωδάτο πευκοδάσος που έχει πολλά ψεύτικα διαμερίσματα. Το δάσος ανοίγει κατά διαστήματα για να επιτρέψει την περιστασιακή ματιά της κοιλάδας από κάτω, κάτι που μας βοηθά να αποδείξουμε ότι κάνουμε πράγματι κάθετη πρόοδο.
Στο χωριουδάκι του Pian di Falzarego περνάμε από ένα μικρό παρεκκλήσι. Στις ανώτερες πλαγιές κατευθυνόμαστε σε ένα τούνελ και κουλουριάζουμε γύρω από μια σφιχτή φουρκέτα σκαλισμένη στην πλαγιά του βουνού, που σημαίνει ότι βυθιζόμαστε στη σκιά μιας σπηλιάς πριν βγούμε στο φως του ήλιου στην άλλη πλευρά. Ο έξυπνα κατασκευασμένος δρόμος συγκρατείται εδώ από πέτρινες καμάρες που από μακριά μοιάζουν με ρωμαϊκά ερείπια. Στα τελευταία χιλιόμετρα το πυκνό καταπράσινο δάσος δίνει τη θέση του σε αιχμηρά βράχια, σωρούς από σωρούς και κολοσσιαίες πλάκες βράχου. Μετά από 885 μέτρα ανάβασης, είναι ένα εχθρικό καλωσόρισμα και νιώθω περίεργα ευάλωτος.
Παρά την ψυχρή υποδοχή, αξίζει να συνεχίσετε άλλα 1,2 χλμ μέχρι το Passo Valparola. Αυτή η τελική ευθεία είναι δύσκολη, χάρη σε κάποιες κακές κλίσεις 15% και τον σκληρό τρόπο με τον οποίο ο δρόμος προσφέρει ματιές φανταστικών κορυφών, παρόλο που η πραγματική κρύβεται πίσω από ογκόλιθους και γκρεμούς.
Όταν φτάνω στο Passo Valparola ανακαλύπτω ένα λιτό αλλά εντυπωσιακό τοπίο που εξακολουθεί να είναι γεμάτο με σημάδια από τις σκληρές μάχες που δόθηκαν εδώ από ιταλικά και αυστριακά στρατεύματα κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεδομένης της σκοτεινής ιστορίας του, υπάρχει μια απροσδόκητα απόκοσμη ατμόσφαιρα στη σύνοδο κορυφής. Δεξιά φαίνεται η μονολιθική κορυφή Lagazuoi, ένα βουνό 2.835 μέτρων που κρύβει σήραγγες, χαρακώματα και πυργίσκους πολυβόλων εν καιρώ πολέμου. Ένα μουσείο καταγράφει μερικές από τις βάναυσες μάχες που έλαβαν χώρα εδώ και ξαφνικά η προσωπική μου μάχη με το βουνό δεν φαίνεται και τόσο σημαντική.
Αφού εξερευνήσουμε την κορυφή για λίγο, ξεκινάμε την τελική μας κατάβαση πίσω στην Corvara. Οι ντόπιοι εδώ απολαμβάνουν το ρητό, «Pedala forte, mangia bene» (κάντε πετάλι δυνατά, τρώτε καλά) και οι τρεις μας ανυπομονούμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για να επιτεθούμε σε ένα διαφορετικό είδος βουνού – ένα από ζυμαρικά. Όταν φτάνουμε στην Corvara, με τον ηλιοφάνεια αργά το βράδυ να χρωματίζει νέες φλογερές αποχρώσεις στις λευκασμένες κορυφές που περικυκλώνουν την πόλη, η οκτώ φιγούρα μας διαδρομή ολοκληρώθηκε επιτέλους. Αυτή είναι μια βόλτα που θα σκοράρει 10 στα 10, ωστόσο, με κάθε ατρόμητο ποδηλάτη πρόθυμο να εξερευνήσει βουνά πλούσια σε ιστορία, ήρωες και θρύλους.
Πώς φτάσαμε εκεί
ΤΑΞΙΔΙ
Η Monarch Airlines (monarch.co.uk) πετά στη Βενετία Marco Polo από το Λονδίνο Γκάτγουικ, το Μπέρμιγχαμ και το Μάντσεστερ, με τιμές που ξεκινούν από 64 £ μετ' επιστροφής. Οι μεταφορές από τη Βενετία προς την Alta Badia είναι διαθέσιμες με ταξί, λεωφορείο ή κοινόχρηστο λεωφορείο.
ACCOMMODATION
Το Hotel La Perla (hotel-laperla.it) στην Corvara προσφέρει ειδικά πακέτα ποδηλασίας «Leading Bike», που περιλαμβάνουν προγράμματα γευμάτων, ξεναγήσεις, υπηρεσίες πλυντηρίου, ενοικίαση ποδηλάτων και άλλα. Το Pinarello Passionate Lounge του ξενοδοχείου διαθέτει μερικά εμβληματικά ποδήλατα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ανήκαν στο
Σερ Μπράντλεϊ Γουίγκινς και Μιγκέλ Ιντουράιν. Τα πακέτα τριών διανυκτερεύσεων ξεκινούν από 286 £ ανά άτομο, τα οποία περιλαμβάνουν ενοικίαση Pinarello Dogma F8 και υπηρεσίες μηχανικού και επαγγελματία. Τα ειδικά πακέτα Giro d'Italia είναι πλέον διαθέσιμα.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Επισκεφτείτε τον ιστότοπο του τουρισμού Alta Badia (altabadia.org) για πληροφορίες σχετικά με τη νέα υποδομή «File Friendly», που σημαίνει ότι οι ποδηλάτες μπορούν να παραλάβουν χάρτες διαδρομών και να μεταφέρουν ποδήλατα δωρεάν στα λιφτ του σκι. Μπορείτε να κάνετε κράτηση για ταξίδια με ξεναγό μέσω του Dolomite Biking (dolomitebiking.com).
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Ευχαριστούμε τη Vicky Norman στο Heaven Publicity και τη Nicole Dorigo και τη Stefanie Irsara του τουριστικού συμβουλίου Alta Badia για την οργάνωση του ταξιδιού. στην οικογένεια Costa, τον Pio Planatscher και το προσωπικό του Hotel La Perla για τη φιλοξενία τους· και στον Klaus Irsara και τον René Pitscheider για την υπέροχη παρέα τους στη διαδρομή.
